-
1 oddać hołd
отдать почитание -
2 hołd
сущ.• дань• почитание• уважение* * *♂, Р. \hołdu 1. честь ž, почести lm.;oddać \hołd воздать почести;
2. ист. принесение присяги на верность (королю etc.)* * *м, Р hołdu1) честь ż, по́чести lmoddać hołd — возда́ть по́чести
2) ист. принесе́ние прися́ги на ве́рность (королю и т. п.)
См. также в других словарях:
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
pośmiertny — «zdarzający się, występujący po czyjejś śmierci, istniejący po śmierci; zrobiony po czyjejś śmierci» Odznaczenie pośmiertne. Oddać komuś pośmiertny hołd. Pośmiertna wystawa obrazów malarza. Wydanie pośmiertne dzieł. ∆ Maska pośmiertna «odlew… … Słownik języka polskiego
publiczny — publicznyni 1. «dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich; związany z jakimś urzędem, z jakąś instytucją itp.; ogólny, powszechny, społeczny, nieprywatny» Własność publiczna. Dobro publiczne. Grosz publiczny.… … Słownik języka polskiego
stopa — ż IV, CMs. stopapie; lm D. stóp 1. «u człowieka i większości ssaków: najniższa część nogi, opierająca się na ziemi przy staniu i chodzeniu, przystosowana do dźwigania ciężaru ciała; także odcinek odnóży owadów» Drobna, długa, krótka, kształtna,… … Słownik języka polskiego
uczcić — dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony 1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie» Uczcić pamięć wielkiego uczonego. Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową. Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki. ◊… … Słownik języka polskiego